برام سواله که چرا در روزهایی که حالم واقعا خوب نبود بروز دادن خوب نبودنم اونقدر سخت بود؟ چرا باید جلوی گریه‌مو جلوی جمع میگرفتم؟ چرا باید بلند حرف نمیزدم یا چرا باید یه جوری رفتار میکردم، یه جوری که حتی اون موقع هم کسی متوجه من و غم من نشه؟ چرا انگار خجالت میکشیدم یا شرمگین بودم از این؟ چرا فکر میکردم که باید توضیحی بدم؟ چرا اینجوری بودم؟
شاید بشه از فعل مضارع هم استفاده کرد.
