تابلو

من از تابلو ها و نقاشی ها و اثرهای هنری خوشم میاد. یعنی من از نگاه کردن بهشون خوشم میاد، دقیق تر بگم ازین که مدت زیادی رو همینجوری بهشون نگاه کنم و به چیزهای رندوم فکر کنم و حس های مختلف رو تجربه کنم و همینجوری زل بزنم تا بلکه چیزیو بفهمم که نقاش شاید قصد گفتنش رو داشته یا چیزاییو حس کنم که نقاش هم موقع کشیدنش حس میکرده یا میخواسته که من حس کنم. راستش آدم هایی که ذوقی برای دیدن این نوع تابلوها ندارند منو یکم ناامید میکنن. منطورم از این نوع تابلو ها اینه که خب خیلی از تابلو ها یک منظره مشخصند یا یک شی مشخص؛ مثلا یک سیب یا یک گلدون رو به نمایش میذارن. منم از دیدن این تابلو ها ذوقی نمیکنم، منظورم دیدن اون دسته از تابلو ها بود که اول صحبتم به شما توضیح دادم، ازونا که چشم نواز و روح نوازن. اون دسته که میشه بهشون نگاه کرد همینجوری و پی چیزی گشت. آدم ها هم یک تابلو، یک نقاشی و یک اثر هنریند. بعضیهاشون رو دوست داری نگاهشون کنی و نگاهشون و نگاهشون کنی.